Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

.....ναι καλα και ο Αι Βασίλης υπάρχει!!!!!

 Η Δευτέρα είναι από μονή της μια δύσκολη μέρα για πολλούς λόγους , γίνεται ακόμα πιο δύσκολη αν έχει προηγηθεί ένα αδιάφορο Σάββατο και μια ηλίθια Κυριακή αλλά όπως πάντα υπάρχουν και χειρότερα όπως δηλαδή το αφεντικό σου να έχει καύλες και η γυναίκα του να έχει περίοδο και από τι φάνηκε σήμερα  πρωί πρωί δεν πρέπει να της αρέσουν οι πίπες και τα πισωκολλητά….

Καπάκι σε αυτά οι φαρμακοποιοί έχουν απεργία όποτε δεν παίζει να βρούμε κανένα αντικαταθλιπτικό για να την παλέψουμε και ο δικηγόρος μου είπε ότι το εν βρασμώ ψυχής δεν μετράει αν προηγουμένως έχεις πληροφορήσει το αφεντικό σου,μπροστά σε όλο το γραφείο, ότι ο πάππους αν και με τους κομουνιστές είχε καραμπίνα στον εμφύλιο η όποια και δουλεύει άψογα μέχρι τις μέρες μας.....

Άρα η μοναδική ελπίδα σωτηρίας για την εβδομάδα που μας έρχεται είναι το λαϊκό που κληρώνει αύριο και ίσως τα ψυχοφάρμακα που δίναμε στην γιαγιά για το αλτσχάιμερ!!!

Κατά τ' άλλα αύριο ξημερώνει μια διαφορετική μερα που δεν ξέρουμε τι θα  μας φέρει οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι και να ζούμε κάθε στιγμή της με χαρά… ναι καλα και ο Αι Βασίλης υπάρχει!!!!! (και ζει στον Β. Πολο  σε αντίθεση με τον αδελφό του τον αι γαμήσου που σίγουρα δεν ζει για 5-6 μέρες στο σπίτι του αφεντικού μου)

Καλά κουράγια………

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Το συμπέρασμα της χθεσινής εξόδου


Ούτε μπανάνες, ούτε μεθύσια, ούτε αυτόφωρα ,ούτε ξερατά ούτε  κωλάδικα…

«Από δω η Ελένη η αρραβωνιαστικιά μου»  μου την φυλάτε την μπόμπα ο ψήλος..

Ξεκίνησε να με πιάνει  νευρικό γέλιο «kafros χαίρω πολύ και καλή δύναμη» της λέω «βλέπω Ελένη κάνεις και συ μαλακιές όταν πίνεις»
Ο Αλέκος γαμήθηκε στα γέλια…

« Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πήγε στο μυαλό γιατί εκείνο το βράδυ  ο φίλος σου κάθε 10 λεπτά παράγγελλε σφηνάκια, το επόμενο πρωί ήταν αργά για να αλλάξω γνώμη» είπε η Ελενίτσα….

Με τα πολλά όπως μου εξήγησε ο Αλέκος όταν η Ελένη πήγε τουαλέτα είχε βαρεθεί τις μαλακιές  μεγάλωνε και έπρεπε να βάλει σε τάξη την ζωή του, το βράδυ κύλισε με ιστορίες από τον στρατό (παραλείψαμε  πάσης φύσεως ιστορίες που είχαν να κάνουν με αλκοόλ για ευνόητους λογούς) και  με σχεδία του ζεύγους για τον γάμο….

Το συμπέρασμα της χθεσινής εξόδου….. Πρέπει να βγω σήμερα για να πραγματοποιήσω όλα αυτά που σχεδίαζα χθες το απόγευμα!!!!!!!!!!!!!

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Πάμε σαν άλλοτε Αλέκο....


Η μελώδια του Thunderstucκ των AC/DC  διέκοψε την απόλυτη ησυχία στο υπνοδωμάτιο μου , πήρα το κινητό στα χεριά μου και βλέποντας  ποιος με καλούσε ένα συναίσθημα χαράς, ανησυχίας και ένας ελαφρύς στομαχόπονος με έπιασε.

ΣΤΡ ΠΖ Αλέκος (στρατιώτης πεζικού) έτσι είχα αποθηκευμένους όλους τους φίλους που έκανα στο στρατό.

«Eλα θηρίο τι κάνεις ,αύριο ανεβαίνω πάνω είσαι διαθέσιμος για νύχτα» ρώτησε
«Πάμε σαν άλλοτε Αλέκο» απάντησα.

Μου είπε τι ώρα φτάνει και που ήθελε πάνω κάτω να πάμε, σηκώθηκα και σημείωσα στο μπλοκάκι μου τράπεζα, ταυτότητα, depon και malox «δεν την ξαναπατάω είπα»

Ο ΣΤΡ ΠΖ Αλέκος είναι  4 χρόνια μεγαλύτερος από μένα ζει και εργάζεται στην Πάτρα  και την τελευταία φορά που βγήκαμε έξω μαζί έκανε περίπου 800 μετρά ανάποδα σε μονόδρομο 4 το πρωί για να βρει ATM, λίγο πριν φτάσουμε στη τράπεζα ένα αυτοκίνητο μπήκε στο μονόδρομο κανονικά, ο Αλέκος έπαιξε τα φωτά και βγάζοντας το κεφάλι από το παράθυρο φώναξε  τραυλίζοντας «κάνε λίγο πίσω ρε παλληκάρι» το «παλληκάρι» έκανε πίσω χώθηκε σ’ένα στενό και περάσαμε.

«Που να καταλάβω ότι ήταν ασφαλίτες ρε μαλακά» μου φώναζε με παράπονο 20 λεπτά αργότερα περπατώντας πλέον, το αμάξι που είχε μπει στο μονόδρομο ήταν της ασφάλειας!!
«Πάλι καλά που δεν σε έβαλαν να πληρώσεις το μηχανάκι του αλκοτέστ Αλέκο, πρέπει να εσπασε όταν φύσηξες » του είπα και εξαντλημένοι από το αλκοόλ και την αϋπνία μπήκαμε στο πρώτο ταξί που βρήκαμε μπροστά μας και πήγαμε να φάμε δυο τοστάκια και μετά βουρ……. σε ένα στρτπτιτζάδικο!

Άρα όπως καταλάβατε από τώρα και μέχρι το βράδυ τρέχει ο διαγωνισμός με την ονομασία «Που θα ξέρναει αύριο χαράματα ο kafros» εναλλακτικά «θα φάνε ξύλο σήμερα;;;» ή «θα καταφέρουν πάλι να αποφύγουν το αυτόφωρο;;;»

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Μεγάλε όταν τα πράματα σφίξουν είναι ο καθένας για την πάρτη του...

Και οι πέντε έμεναν περίπου στην ιδία γειτονιά-ένα δρόμο πάνω ένα δρόμο κάτω- κανένας δεν θυμόταν πως ακριβώς είχε «κολλήσει» αυτή η παρέα , απλά θυμόταν ότι ήταν όλοι μαζί…

Μαζί στο δημοτικό μαζί στο γυμνάσιο, στο λύκειο βρεθήκαν σε διαφορετικά σχολεία αλλά πάλι μαζί ήταν, στα ιδία φροντιστήρια, μαζί και οι  πέντε στα ουφάδικα  και αυτοκόλλητοι στους καφέδες .

Εκείνη την περίοδο τους πηρά πρέφα και εγώ , δεν κάναμε παρέα ήμουν πολύ μικρότερος τους αλλά τους ήξερα όλους και σχεδόν τα πάντα γι’αυτους «οι τζεδες είναι αδέρφια» έλεγα και έτσι φαινόταν σε όλους.

Αργότερα πέρασαν στο πανεπιστήμιο, στην Αθήνα οι δυο , Θεσσαλονίκη οι άλλοι δυο και ο πέμπτος έμεινε να σπουδάσει εδώ στα Γιάννενα και πάνω που νόμιζες ότι η παρέα θα σκορπίσει αυτοί  εκεί Χριστούγεννα ,Πάσχα, καλοκαιριά όλοι μαζί πάλι και οι πέντε. Έτυχε να βρεθώ κάποια Χριστούγεννα στο μαγαζί που σύχναζαν, σήκωναν μόνοι τους το μαγαζί στον αέρα.

Έχασα τα ίχνη τους όταν μετακόμισα από την γειτονιά, σήμερα συνάντησα σε ημιεπαγγελματικό ραντεβού έναν εκ των πέντε και κάτσαμε με άλλους δυο από την δουλεία να πιούμε ένα τσίπουρο, δεν μπόρεσα να κρατηθώ και τον ρώτησα «η υπόλοιπη παρέα που βρίσκεται  ρε Άκη»
Κατάλαβε ποιους εννοούσα χαμογέλασε και είπε  «Μεγάλε όταν τα πράματα σφίξουν δεν υπάρχει παρέα είναι ο καθένας για την πάρτη του»

«Τσακωθήκατε ρε» τον ρώτησα

«Χειρότερα» μου λέει....«απλά χαθήκαμε»  

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Οι απαιτήσεις μιας μάνας (της δικιάς μου!!!)

Δεν ξέρω αν το κάνουν όλες οι μαμάδες  αυτό ή μόνο η δίκια μου αλλά σε οτιδήποτε και αν πω όσο ακραίο και να είναι αντί να κολώσει και να με αφήσει ήσυχο βρίσκει πάντα κάτι να απαιτήσει για να μου την πει....

Μάνα (μου): «Μπράβο αγόρι μου  ειδές τι ωραίος είσαι τώρα που κουρεύτηκες και ξυρίστηκες»

Εγώ: «Ωραίος ήμουν και πριν μάνα και άρεσα και περισσότερο»

Μάνα (μου): «Στις κωλομπαρούδες θα άρεσες ακόμα και αν είχες 3 αυτιά και βρώμαγες προβατίλα αρκεί να είχες λεφτά,τώρα θα γυρίσει να σε κοιτάξει και καμία σοβαρή κοπέλα» 

Εγώ: «Δεν θέλω να με κοιτάξει καμία κοπέλα , μου αρέσουν οι άντρες το ανακάλυψα στο στρατό»

Μάνα (μου): «Οι πούστηδες  αγόρι μου έχουν γούστο δεν τους αρέσουν οι χοντροί χάσε κανένα κιλό και μετά γίνε ότι θες»