«Άσε άσε να μην σου μαυρίζω κιαλλο την ψυχολογία ρε kafre»
(και συνεχίζει να μου την μαυρίζει...)
«και είχα να μαζέψω 9 χιλιάρικα σήμερα και με το στανιό κατάφερα να μαζέψω 800, πουτάνα κρίση»
(και να την γαμάει επίσης...)
«τι ψάχνεις να βρεις τώρα όλοι διώχνουν, ο άλλος είχε 13 υπαλλήλους και τώρα είναι αυτός και άλλος ένας, την γαμήσαμε την δουλεία σου λέω»
(κάπου εκεί ανάβω τσιγάρο και νιώθω το πρώτο στερητικό )
Τα κατάφερε ο τσόγλανος και μου γάμησε την ψυχολογία για τα καλά, στο τέλος του πλήρωσα και τον καφέ…
«Δεν πρέπει να ξανακυλήσεις» είπα στο εαυτό μου καθώς έμπαινα στο αυτοκίνητο και η μελαγχολία είχε πέσει σαν μια πλακά από μπετό στο στήθος μου.
«Έχεις κάνει μεγάλη προσπάθεια μην τα γάμας όλα» έλεγα από μέσα μου και η επιθυμία μεγάλωνε, χωρίς να το καταλάβω είχα ξεκινήσει να οδηγώ προς τα παλιά μου στέκια…
Έψαχνα κάποιον να με συγκρατήσει, πήρα τον Γιώργο τηλέφωνο, δεν του είπα ότι ήμουν στο τσακ να κυλίσω πάλι, μου είπε ότι πάει να δει τον Ολυμπιακό και πως θα μου τηλεφωνούσε μόλις έβρισκε καφετέρια με nova για να πάω να τον βρω.
Τα χέρια μου σχεδόν έτρεμαν καθώς πάρκαρα, ανέβηκα γρήγορα τα σκαλιά και μπήκα μέσα…
«Βρε καλώς το παιδί, που χάθηκες εσύ» είπε ο Aγγελος του θανάτου φορώντας ένα σαρδόνιο χαμόγελο.
«Γειααα τι κάνουμε» απάντησα με σοβαρό ύφος, δεν έπρεπε να δείξω ότι οι άμυνες μου είχαν καταρρεύσει και έψαχνα το «φάρμακο»
«Να βάλω τα γνωστά» με ρώτησε καθως μου γυρισε πλατη και ξεκινησε να ετοιμαζει το πραγμα
«μη μη μη μη μη μη μη μη μη μη» φωναξα πανικοβλημένος και τον προλαβα λιγο πριν κανει το μεγα λαθος...
«μη βάλεις τζατζίκια Aγγελε, θα βγω για ποτό μετά μη βρωμοκοπάω τζατζικιλες»
Και κάπως έτσι δυο εβδομάδες αποχής από πιτογυρα, πίτσες , χάμπουργκερ κτλ πάνε περίπατο με πανηγυρικό τρόπο…… (με 3 πιτογυρα και δυο κοκα κολες δηλαδη (ναι ναι είναι καλτ να γραφώ «κοκα κολες» και «καλτ») (ναι ναι ναι ξέρω ότι παρένθεση δεν πάει μέσα σε παρένθεση))
Βλέποντας τον τραπεζικό μου λογαριασμό να μειώνεται δραστικότατα (όχι δεν τα έβγαλα στην Ελβετία) και πίνοντας καφέ με τον καημένο τον Τάσο σήμερα, η μόνη αντικαταθλιπτική λύση ήταν να πνίξω τον πόνο μου στα πιτογυρα…
Αν υποψιαστώ ότι η οικονομική κρίση θα με κάνει κομουνιστή τώρα στα γεράματα........
ΥΓ: Νταξ νταξ τι Δευτέρα τι Τρίτη…..
Αν και για διαφορετικούς λόγους, νιώθω και γω σήμερα μεγάλη θλίψη και θα έτρωγα ευχαρίστως ένα πιτόγυρο πλάι σου για να ξεχαστώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα κυρίως, θα ήθελα μια παρέα με ένα ευχάριστο παιδί που δε χάνει το χιούμορ του ακόμα και στα πολύ δύσκολα...
Το χιούμορ και ειδικά το καφριλικη είναι για τα μόνο δύσκολα, στα εύκολα δεν έχει κανένας ανάγκη να γελάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως γίνεται πάντως με πιτόγυρα και ένα σωρό παχυντικά να φτιάχνουμε κέφι είναι τρελό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι'γω όλο με την υπόσχεση μένω να κόψω το βραδινό αλλά η κρίση δεν μ'αφήνει να κοιμηθώ νηστικιά:))
Οι απολαύσεις μας λιγοστεύουν και πάνε!
Φιλιά θαλασσινά!
Αυτά τα γαμημένα τα κορεσμένα λίπη είναι η κόκα του μέλλοντος…
ΑπάντησηΔιαγραφήΜηηηηη...
ΑπάντησηΔιαγραφήνταξξξξ...
..πέσε στα πιτόγυρα, στα ναρκωτικά, στις πουτάνες αν θες, μπας και χαλαρώσεις.
Αλλά ευχή και κατάρα σου δίνω παιδί μου(εδώ κυλάει ένα δάκρυ)...
κομμουνιστής μη γίνεις ποτέ. Γι΄αυτό σε μεγάλωσα και πόνεσα? Για να σε δω σαν αυτούς τους παλιοαλήτες?
Θα τρίζουν τα κόκκαλα του θείου σου του Στυλιανού.
Τον θυμάσαι?
θυμάσαι πόσο τον καμαρώναμε τότε παλιά στις παρελάσεις?
Αχ... πότε τελείωσε κι αυτή η επανάσταση?
Αχχχχχ ήταν λεβεντάνθρωπος ο θειος με την στολή καβάλα στο άλογο….
ΑπάντησηΔιαγραφή(πω πω πω και να το δει κανένας αναρχικός αυτό nefelokokkugia και νομίζει ότι τον έχουμε συγγένεια τον Louis de Funès χεχεχεχε)
Χαχαχχα λες να πάμε από χέρι ή κονσερβοκούτι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μου τα΄λεγε η γιαγιά μου.
Δεν είναι άνθρωποι αυτοίιιιιι...
Πωπωπωπω και αυτά τα καινούργια τα κονσερβοκούτια δεν κόβουν και καλά θα τους πάρει ώρα το θέμα……
ΑπάντησηΔιαγραφή