Το θεϊκό άρωμα του εσπρέσο έχει κατακλύσει το δωμάτιο. Ανάβω τσιγάρο, αράζω μπροστά στο ψι και ακούω Sodom....
Ρίχνω ένα ευρώ στην μηχανή του χρόνου, βάζω ημερομηνία κάπου μεταξύ
02-09 πατάω το κουμπί και διαγράφοντας μια πορεία στον πνευματικό μου
χωρόχρονο, προσγειώνομαι μπροστά στον τότε εαυτό μου (ο οποίος, αν δεν
είναι μεθυσμένος ή δεν κοιμάται, πίνει καφέ κάπου έξω ).
Τον στήνω απέναντι κι αφού του λέω ποια γκόμενα θα μου κάτσει και
ποια όχι καθώς και 3-4 ερωτήσεις οικονομετρίας που θα πέσουν στην
εξεταστική του Ιουνίου, αρχίζω να του περιγράφω το έτος 2013: μνημόνια,
ανεργίες, φτώχεια, αναρχοαυτόνομους πιτσιρικάδες, χρυσές αυγές, σκοτεινά
ηλιοβασιλέματα και λοιπά.
Στην καλύτερη περίπτωση ο @o_kafros εκείνης της περιόδου δεν θα
πίστευε τίποτα, θα γελούσε και θα μου έλεγε «δε μας χέζεις ρε Νταλάρα».
Στη χειρότερη, θα νόμιζε ότι ο μελλοντικός του εαυτός θα ήταν τρόφιμος
σε ψυχιατρείο.
Η πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα είναι σκληρή τρομάζω στην ιδέα
ότι αυτή η λαίλαπα που ήρθε ξαφνικά και σάρωσε τις ζωές μας θα μπορούσε
να κρατήσει για πάντα.
Αναρωτιέμαι τελικά αν είμαστε ώριμοι σαν κοινωνία ώστε να μην τα
τινάξουμε όλα στον αέρα μέχρι να βγούμε από το τούνελ ή αν στο όνομα
μιας ουτοπικής επανάστασης χωρίς συγκεκριμένους στόχους, θα βάλουμε
τελικά φωτιά στο «μπουρδέτο» τη Βουλή, θα κρεμάσουμε τριακόσια,
πεντακόσια, χίλια άτομα πιστεύοντας έτσι ότι με τον τρόπο αυτό θα
λύσουμε τα προβλήματά μας.
Στην ζούγκλα που πολλοί ονειρεύονται -και είναι πολλοί αυτοί που
ηδονίζονται στη σκέψη και μόνο για διαφορετικούς λόγους, αγαθους και μη,
ο καθένας – κανένας δεν εγγυάται ότι δεν θα είμαστε τα θύματα.
Ο πατέρας μιας φίλης μου, λίγο πριν πεθάνει, είπε στη γυναίκα του: «Η
ζωή είναι γεμάτη κύκλους που εφάπτονται και τέμνονται, ο δικός μου
κλείνει, της κόρης μας μόλις ξεκινά». Αυτό μου θύμισε κάτι που είχε
γράψει κάποτε ένα αγαπημένο πρόσωπο: «Δεν υπάρχουν γωνίες, όλα είναι
κύκλος». Μην αφήσετε λοιπόν τον «κύκλο» στον όποιο ζούμε λόγω της κρίσης
να γίνει θηλιά στον λαιμό ενός ταλαιπωρημένου ιστορικά λαού.